Fotografie is een eenvoudig middel om een beeld vast te leggen. Ooit was ik heel blij met mijn pocketcamera waarop ik een staaf van 10 blauwe flitsblokjes kon plaatsen om foto's in het donker te maken.

Niet veel later mocht ik de oude camera met losse belichtingsmeter van mijn ouders gebruiken. De kwaliteit van de foto's liet nog veel te wensen over, maar de foto's vormen een mooie herinnering aan mijn jeugd. Inmiddels ben ik een flink aantal camera's verder. Van analoge camera's, zowel compactcamera's als een spiegelreflexcamera ben ik overgestapt naar de digitale compactcamera's.

Met groot plezier heb ik veel mooie foto's gemaakt met een Panasonic Lumix (TZ6 respectievelijk TZ8). Superfijne, gebruiksvriendelijke toestellen zijn dat. Helaas niet schok- en vochtbestendig. Dus moest ik onlangs op zoek naar een nieuwe camera. Ik wilde eens een ander merk proberen en ben nu overgestapt op een Canon PowerShot SX240 HS. Hiervan ben ik nog volop de mogelijkheden en eigenaardigheden aan het ontdekken.  Een greep uit de eerste ervaringen:

• de flitser die uit de bovenkant van de camera springt indien nodig, wordt vaak geblokkeerd door mijn linkerwijsvinger, die nét daar de camera vast wil houden;
• het terugkijkknopje zit aan de voorkant rechts in het midden, precies op de plek waar ik mijn rechterduim houd, zodat de camera ongewenst overspringt naar foto's bekijken tijdens het fotograferen;
• er zit wél een aantal scènes op de camera, maar geen scène "sport", die toch ideaal is om foto's te maken van bewegende beelden. 

Gelukkig zijn niet alle ervaringen negatief. Ik heb er ook al mooie foto's van vogels in de sneeuw mee gemaakt, zoals op deze pagina te zien is.

Na een tijdje bleek toch dat ik niet aan deze camera kon wennen.

Inmiddels heb ik weer een Lumix-camera FZ200, waar ik met veel plezier foto's mee maak.